۱۳۸۸ شهریور ۵, پنجشنبه

تکیه‌ام به شانه‌های باد
لرزش سست نفس‌هایم در قفس سینه
و جابجایی گرمای سرد زندگی در رگ‌هایم .
رسم بازی روزگار ! تا کجا می‌کشانی‌ام ؟

۳ نظر:

  1. آهای زندگی یه نقطه ای رو به جاهای خوب خوب بکشون فهمیدی؟


    یادش بخیر ، خیلی وقت پیشا یکی از بچه ها همش اینو با صدای بلند می خوند :
    دریای غم ساحل ندارد
    ... گشاد پارو بزن

    پاسخحذف
  2. جدا از شوخی بگم،این زندگی اینقدر آدمو می کشه که از دو طرف آدم جر می خوره.

    پاسخحذف
  3. نیگا کن یه نقطه ای جان. این روزا روزای سختیه. یه بحران روحی رو هم بهش اضافه کنی چیزی بدتر از این نمیشه. نمدونم. یه فکری به حالش بکن. یزره موسیقی شاد گوش کن. یزره چمیدونم یک چیزی بخون از این محیط دورت کنه.یه سفر با دوستات برو شمال. یک کاری بکن دیگه. من نمیدونم زندگی چقدر بهت در داشتن دقایق متفاوت محدودیت داده. همینجوری ادامه بدی از دست میری.

    پاسخحذف