Full moon sonata

هنرجادوگر است و موسیقی جادوگر جادوگران !

سونات مهتاب ! از دل قبر بلند می‌شوم . در جنگل‌های تاریک اروپا گردش می‌کنم .

کنتس نوجوان که چشمانش درشتش می‌درخشد و مردی جلوی پایش زانو زده است . لباس آبی کنتس مثل یک چتر بزرگ دورش را گرفته و موهای دلربایش مثل ابریمش از زیر کلاه آبی رنگش نمایان است .

جولیا ! زیبای زیبارویان ! کاش می‌شد زیباترین قطعه‌ی جهان را به دستان هنرمند تو تقدیم کنم . جولیا ! بانوی زیبای من ! چشمان آتشین تو ! آه برق نگاه تو ! چون آتش جهنم مرا از قبر زندگی بیرون کشید . بانوی من ! آه بانوی من ! طوفان زندگی و خیالم را نگاه کن ! ...

مهتاب از پنجره‌ی بزرگ قصر سرک می‌کشد . دستان وحشی بتهون سونات مهتاب را به افتخار کنتس گوچیاردی می‌نوازد . کنتس دستانش را روی شانه‌های بتهون می‌گذارد . انگشتان هنرمند بتهون روی کلیدهای پیانو می‌رقصد و از ذهنش می‌گذرد انعکاس مهتاب در چشمان وحشی جولیا چه حالت ویران‌کننده‌ای دارد . از فکر او شراب درون جام‌ها می‌لرزند و تمام ذرات هستی محو شنیدن سونات مهتاب می‌شوند . همه چیز داغ می‌شود و دل بتهون طوفانی‌است .

سونات مهتاب به پایان می‌رسد . انگشتان من روی کلیدهای میخی کیبورد ضربه می‌زنند و رویایم را می‌نویسم .