من نسبت به خیلیا لایق‌ترم که رشته‌ی ادبیات فارسی دانشگاه تهران قبول شم. نمی‌گم نسبت به همه ولی نسبت به خیلیا لایق‌ترم. من حتی عروض و قافیه رو هم خودم تنهایی یاد گرفتم. اگه کتاب تاریخ ادبیات رو تکون بدی هیچ چی نیست که من بلد نباشم. من تستای المپیادای ادبی رو عین چی می‌زنم. درصد ادبیاتم از همه‌ی درصدام بالاتره. من عربی عمومی و اختصاصی رو هم خودم یاد گرفتم. با دوتا کتاب. منطق و اقتصاد رو هم خودم یاد گرفتم. واسه هیچ درسی حتی یه ساعت هم معلم نداشتم. ولی با این بومی گزینی امکانش خیلی کمه که قبول شم. چون دانشگاه تهران فقط 25 نفر می‌گیره و از این 25 نفر فقط و فقط 5 نفر می‌تونن از شهرای دیگه باشن. نمی‌شه انتظار داشت منم توشون باشم. گه به این مملکت.
زمان ما بیشتر می گرفتند :(
پاسخ دادنحذفخیلی بده اما اعتماد به نفستو از دست نده. ایشالا یه جای خوب قبول میشی و حتما همه رو بزن.
من خودم اصلا فکر نمیکردم تو شهر تهران روانشناسی قبول شم اما شدم و با اینکه علامه رو دوست نداشتم اما عاشق استادام شدم
با کمال میـــل حاضر بودم تهرانیتم (!) رو دو دستی تقدیمت کنم!
پاسخ دادنحذفچون شک ندارم از خیــــــــــــــــــــــــلی ها لایق تری! :(
قبول ميشي. حقته. برات دعا ميكنم. فقط قبول شدي بايد به من و هدي همخونه ايهات يه شام بدي. يادت نره
پاسخ دادنحذفعزیزم منم با رتبه 383 ارتباطات تهران قبول نشدم ولی یه پسر شیرازی با 1200 قبول شد. فقط برای اینکه پسر بود و سهمیه جنسیتی داشت.با همین رتبه حسابداری قبول نشدم اما همکلاسیم با 680 قبول شد. همه چیز اینجا خر تو خره. اگه بخوای گه بگیری به مملکت که به تک تک چیزاش باید گه بگیری اما بعدن واقعا فهمیدم علامه خیلی بهتر بوده و خدارو شکر کردم. تو هم غصه نخور. انتخاباتو بکن خدا رو چه دیدی شاید قبول شدی
پاسخ دادنحذفقبول می شی
پاسخ دادنحذف